Film Bilgileri
Yönetmen: Burak Cem Arlıel
Oyuncular: Murat Yıldırım, Selma Ergeç, Baki Davrak
Yapım Yılı: 2014
Tür: Aksiyon, Tarih, Dram, Savaş
Süre: 1 Saat 45 Dakika
Filmimiz bir tren istasyonunda başlıyor. Polonya’ya gidecek olan trene binecek olan Maria’yı 2 Alman askeri çeviriyor ve kimliğini soruyor. Kimliğinin sahte olduğunu düşünen Alman askerlerinin elinden Maria’yı bir anda ortaya çıkan Sadık kurtarıyor. Sadık daha yüksek rütbeli bir askerdir. Sadık’ın emri ile kurtulan Maria trenin Alman askerleri ile dolu olmasından dolayı Sadık ile aynı kompartımanda yolculuk etmek zorunda kalır. Hikayemiz de burada başlar, Sadık, Maria’ya Türk olmasına rağmen nasıl üst düzey bir Alman askeri olduğunu anlatmaya başlar.
Sadık en başta Kırım’ı korumak için Ruslar adına savaşan bir asker birliğinin komutanıdır. Sahne belkide ülkemizde çekilmiş en iyi savaş görüntüleri ile açılıyor. Sadık ve askerleri siperde Alman askerlerine karşı savaşmaktadır. Hollywood filmlerinden hiçbir eksiği yok sahnenin. Bir savaş sahnesi için yapılabilecek her şey var; ses efetkleri, görüntü, kameranın sallanması, sanat yönetmenliği. Açıkcası benim çok hoşuma gitti sahne. Daha başından içine çekiyor film, sahnenin kalitesinden dolayı bir beklentiye giriyorsunuz. Savaş maalesef ki Almanların kazanması ve Sadık ile askerlerini esir alması ile bitiyor. Bütün esirler esir kampına götürülüyor. Kampta esirler 2’ye ayrılıyor: ölecek olanlar ve çalışacak olanlar. 2 grup farklı yerlere yerleştiriliyor. Sadık’ın askerlerinden biri olan Mustafa çalışacaklar tarafına alınır ama 19 yaşındaki kardeşini ölecekler tarafına götürürler çünkü Halil çok hastadır. Hikayemizin temeli zaten 2. dünya savaşında insanların toprağa ve aileye olan sevgisi üzerine kurulu. Sadık Kırım’ı kurtarıp kardeşine ulaşmayı istemektedir, Mustafa da kendi kardeşini ölümden kurtarmak istemektedir.
Filmin çekimleri Bolu/Aladağlar ve Afyon’da kurulan platolarda çekilmiş. Yazımın başında belirttiğim gibi, Burak Arlıel sanat yönetmenliğine çok özen gösteriyor ki esir kampı ve düzeni gerçekten güzel olmuş. Kampın sahte hiçbir yanı yok. Fetih 1453’teki hisarın inşası sahnesindeki taşa vuruyormuş gibi yapan adamdan sonra Kırımlı’nın esir kampı ve düzeni bana ilaç gibi geldi. Gelen bütün esirler kampın yöneticilerinden biri olan Bauer karşısında dizilir. Bauer tüm film boyunca karşımıza çıkacak olan o şüpheli Alman askerini oynuyor. Sürekli planları bozacak olan, hep bir şeylerden kuşkulanacak ve hikayeyi sürükleyecek olan adam. Bauer karakterini Baki Davrak canlandırıyor ki oyunculuğun çok da iyi olmadığı filmde epey göze çarpıyor kendisi. Filme gitmeden önce oyunculuğun çok da iyi olmayacağını esasında biliyordum. İlk çalışmasındaki oyunculukları görünce bu filmde de çok iyi olmayacağını, olamayacağını düşündüm. Sadık’ı canlandıran Murat Yıldırım da fena değildi diyebiliriz. Keza Maria Kozecki’yi canlandıran Muhteşem Yüzyıldan tanıdığımız Selma Ergeç de fena değildi. Yine de bir eksik var filmde. Filmdeki duygu patlamalarının eksikliği benim gözüme çok çarptı. Sanki bazı yerlerde gereğinden az sevindiler ya da üzüldüler. Oyunculuk adına çok bir şey beklemezsek daha rahat izleyebiliriz bence. Mesela Gestapo’nun karısının oynadığı her sahnede içim sıkıldı.
Filmde değinilmesi gereken bir diğer konu da müzikler ve ses efektleri olsa gerek. Müzikler filmin atmosferini yerine oturtturan ögelerdir, foley’ler de filmi gerçekçi kılacak o seslerdir. Kırımlı’da hepsi yerli yerinde. Alışılmışın dışında her sahnede aynı müzik çalmıyor, birden fazla müzik sahnelere paylaştırılıyor. Filmin başındaki tren sahnesinde çalan müzik de gerilim sahnelerinde çalan müzikler de gayet iyi. Kurşun sesleri, çamur sesleri, yaralanma sesleri ve daha bir sürü foley gerçekçi yapılmış. Görüntüler ve çekimlerle beraber filminen başarılı taraflarından biri ses ve müzikler.
Film Türkiye standartlarının üstünde, etkileyici ve seyirciyi içine çeken bir film olmuş. Fetih 1453 bile bence bu kadar başarılı değildi ki sinemamızda izlediğim en iyi savaş filmi bence Kırımlı. Oyunculuğa vasat dersek geri kalan hiçbir şey sırıtmıyor. Devamlılık, akıcılık gayet iyi. İzlerken filmin kitap uyarlaması olduğunu da bilerek izlemek gerek.
Sadık en başta Kırım’ı korumak için Ruslar adına savaşan bir asker birliğinin komutanıdır. Sahne belkide ülkemizde çekilmiş en iyi savaş görüntüleri ile açılıyor. Sadık ve askerleri siperde Alman askerlerine karşı savaşmaktadır. Hollywood filmlerinden hiçbir eksiği yok sahnenin. Bir savaş sahnesi için yapılabilecek her şey var; ses efetkleri, görüntü, kameranın sallanması, sanat yönetmenliği. Açıkcası benim çok hoşuma gitti sahne. Daha başından içine çekiyor film, sahnenin kalitesinden dolayı bir beklentiye giriyorsunuz. Savaş maalesef ki Almanların kazanması ve Sadık ile askerlerini esir alması ile bitiyor. Bütün esirler esir kampına götürülüyor. Kampta esirler 2’ye ayrılıyor: ölecek olanlar ve çalışacak olanlar. 2 grup farklı yerlere yerleştiriliyor. Sadık’ın askerlerinden biri olan Mustafa çalışacaklar tarafına alınır ama 19 yaşındaki kardeşini ölecekler tarafına götürürler çünkü Halil çok hastadır. Hikayemizin temeli zaten 2. dünya savaşında insanların toprağa ve aileye olan sevgisi üzerine kurulu. Sadık Kırım’ı kurtarıp kardeşine ulaşmayı istemektedir, Mustafa da kendi kardeşini ölümden kurtarmak istemektedir.
Film Türkiye standartlarının üstünde, etkileyici ve seyirciyi içine çeken bir film olmuş. Fetih 1453 bile bence bu kadar başarılı değildi ki sinemamızda izlediğim en iyi savaş filmi bence Kırımlı. Oyunculuğa vasat dersek geri kalan hiçbir şey sırıtmıyor. Devamlılık, akıcılık gayet iyi. İzlerken filmin kitap uyarlaması olduğunu da bilerek izlemek gerek.
Yorum Gönder